“Is het lang geleden, is het lang geleden”, zong Teach-In in 1975. Het is inderdaad vrij lang geleden dat Nederland voor het laatst het Eurovisie Songfestival won. Zou het dit jaar dan toch eindelijk weer?

Het is zelfs zó lang geleden dat ik in de veronderstelling verkeerde dat de band het winnende liedje Ding-a-dong in het Nederlands zong. Niets is echter minder waar. Teach-In won in een korte periode waarin liedjes niet in per se in de eigen taal hoefden te klinken. Tussen 1966 en 1972 en tussen 1978 en 1998 was dit juist wél de regel.

Zelf ben ik er een groot voorstander van dat deelnemende landen in hun eigen landstaal zingen. Ik hoor je zeggen: maar dan versta ik veel teksten niet. Maar laten we wel wezen: het Engels van veel anderstalige zangers is vaak toch ook niet heel goed te begrijpen.

Een van de leuke dingen aan het liedjesfestijn vond ik vroeger juist dat er zoveel verschillende talen te horen waren. Wie vaker andere talen hoort, stelt zich daar sneller voor open. En gaat misschien zelf ook een nieuwe verse taal leren. Het Eurovisie Songfestival kan bij uitstek een evenement zijn dat kennis van andere talen stimuleert.

Zou Teach-In ook hebben gewonnen met Ding-a-dong in het Nederlands? Ik denk van wel. Misschien nog wel met meer punten. Want eerlijk is eerlijk: “Tikketak gingen uren, hoelang zou het duren / Tikketikketak en dan bim bam bom”, klinkt toch wel heel erg lekker.

Ik geef daar de voorkeur aan boven “Dinge-dong, listen to it, maybe it’s a big hit”. Het is Engels, maar wel van het niveau kleuterklasje. Nee, doe mij maar “Tikketak al die nachten bleef ik op je wachten / Tikketikketak en toen bim bam bom”.

Mijn tijd is om….