Ik kijk graag naar Verborgen Verleden, het tv-programma waarin bekende Nederlanders met behulp van deskundigen hun stamboom uitpluizen. Wat zou ik graag meedoen aan een eventuele versie met minder beroemde landgenoten! Ik weet zelf al redelijk veel over mijn roots, maar een beetje hulp kan nooit kwaad.
Tekst: Evert-Jan Pol
In een van de afleveringen belandde Paul Haenen in Kasteel Anholt, vlak over de Duitse grens. Tijdens mijn eigen zoektocht kwam ik daar ook terecht. Mijn oudvader (vader van betovergrootvader) Gerhard Westerhoff woonde daar nooit, maar kende het slot ongetwijfeld. Het bevindt zich op loopafstand van zijn geboorteplaats.
Zou hij ook zo onder de indruk zijn geweest van het imposante bouwwerk? Vast wel, want als zoon van een ‘eenvoudige’ landbouwer had hij een veel bescheidener onderkomen.
Vorig jaar ging ik per bus naar het Duitse plaatsje Isselburg om te zien waar de overgrootvader van mijn opa vandaan kwam. Puur omdat ik – nostalgisch als ik ben – wilde lopen waar hij ooit liep. Kwam hij weleens op de begraafplaats die ik daar bezocht? De kans is groot; de naam Westerhoff kwam ik er in ieder geval enkele keren tegen.
Op de begraafplaats sprak ik een vrijwilliger aan: “Komt de achternaam Westerhoff veel voor in Isselburg?” De dame keek me verrast aan en antwoordde: “Ik heet Westerhoff!” Waarmee de vraag beantwoord was. Ik heb hoogstwaarschijnlijk de nodige verre verwanten in het kleine Duitse stadje. Ooit moet ik maar eens terug om meer over mijn voorvader en zijn voorouders te ontdekken.
Maar voor nu ben ik al blij dat ik zeker weet dat de stamboom verder reikt dan Nederland. Vlak over de grens, maar toch: buitenland is buitenland. Ook via een andere tak belandde ik bij de oosterburen. Is dat misschien de reden dat ik Duits zo’n mooie taal vind? Ik geloof er wel in dat je via genen bepaalde interesses overgedragen kunt krijgen.
Enkele voorouders uit twee verschillende takken waren schippers. Is het daarom dat ik op en in het water helemaal in mijn element ben? Dat ik mij zielsgelukkig voel als ik op een boot vertoef? Dat ik die voorliefde via de genen heb meegekregen? Ik sluit het niet uit.
En is het toeval dat ik volgens een recente DNA-test ruim veertig procent Scandinavisch DNA heb? Of zou het toch de passie verklaren die ik al jaren heb voor Scandinavië? Één die er zelfs toe leidde dat ik Deens ging leren? Het zou zo maar kunnen.
Hoe het ook zij, ik vind het belangrijk te weten waar mijn voorouders woonden en wat ze deden. En dus struin ik nog wel even verder in de archieven. Het is een spannende zoektocht, die nog lang niet voorbij is.