Ik kan het me nog goed herinneren: Jolande Withuis die in 2012 haar eigen aflevering van Zomergasten niet kon uitzitten, omdat ze een migraineaanval kreeg. De reacties op Twitter waren niet mals. Met een beetje hoofdpijn kon je toch wel blijven zitten? Een pilletje innemen en klaar! Zij die iets dergelijks schreven, hadden duidelijk zelf nog nooit migraine gehad. Daar komt namelijk veel meer bij kijken dan ‘alleen maar’ een beetje hoofdpijn.

Zelf heb ik er last van sinds mijn tienerjaren – al heel lang dus (ik maak de grap zelf wel). De eerste keer ligt nog vers in mijn geheugen. Thuis, net terug uit school, kreeg ik opeens last van mijn ogen. Vlekken verminderden mijn zicht; ik zag nog maar ongeveer de helft. Later kreeg ik knallende koppijn, werd ik misselijk en moest ik overgeven.

Zo verloopt een gemiddelde migraineaanval. Niet heel handig tijdens een televisie-uitzending. Al zal het de kijkcijfers ongetwijfeld ten goede komen als de gast over de presentator heen kotst.

Tot voor kort kreeg ik ongeveer twee aanvallen per jaar. Daarmee had ik een uitermate lichte vorm. Veel patiënten krijgen er maandelijks of zelfs wekelijks één te verduren. Erg vervelend, want je bent minimaal een dagdeel uit de roulatie. En ook na de aanval ben je nog een tijdje brak.

Tot voor kort twee aanvallen per jaar, schreef ik toch? Dit jaar waren het er plots iets meer. Afgelopen week werd ik maar liefst driemaal achter elkaar verblijd. Terwijl ik dit schrijf, ben ik nog aan het bijkomen van de laatste episode. De eerste twee aanvallen waren nog vrij licht, maar die van gisteren was weer ouderwets hevig, compleet met een bezoekje aan de wc, op mijn knieën boven de pot.

De migraine had ditmaal niet alleen effect op mij; ook de kat – die hier nog niet heel lang woont – voelde aan dat er iets aan de hand was. Ze raakte in paniek en rende telkens weg als ik in de buurt kwam. ‘Dat rare mens doet een beetje mal’, zal ze wel gedacht hebben. Toen het beter met mij ging, werd ook zij weer rustig.

Haar hevige reactie is een extra reden eens te kijken wat ik tegen de migraine kan doen. Helemaal voorkomen, is niet mogelijk, maar wellicht kan ik de frequentie weer terugschroeven tot twee keer per jaar. Dat begint bij het tegengaan van stress, want dat is bij mij dé trigger. Mijn eerste aanval kreeg ik na een ruzie op school en ook latere gevallen zijn te koppelen aan zorgen over van alles en nog wat. Ik ben een piekeraar eerste klas.

Mijn beroepskeuze is wat dat betreft niet de meest ideale. Als freelancer kamp ik met voortdurende onzekerheid omtrent inkomsten. Tegelijkertijd geeft dit bestaan me veel vrijheid, waar ik niet zonder zou kunnen. Misschien moet ik dan toch maar eens aan de yoga.

© Evert-Jan Pol